
UNIFICACIÓN DE ALEMAÑA
Antes da unificación, Alemaña estaba dividida en 2 grupos:
Os partidarios da Grande Alemaña (agrupada arredor de Italia)
Os que preferían unha Pequena Alemaña (dirixida por Prusia)
O chanceler Bismarck logrou a súa unificación tras varias guerras.
UNIFICACIÓN ITALIANA
Estaba limitada por Austria e os Estados Pontificios.
Victor Manuel II, o monarca do Estado Piamonte, foi quen encamiñou o sentimento nacionalista.

Cavour, foi o protagonista da unificación e o 1º ministro piamontés.
GRANDES POTENCIAS EUROPEAS


EXPANSIÓN EUROPEA

EXPANSIÓN DAS POTENCIAS EXTRAEUROPEAS

FORMAS DE DOMINACIÓN E ORGANIZACIÓN COLONIAL

SOCIEDADE
Burguesía e proletariado: ambos aliáronse.
Clases medias: ligadas ao sector industrial. Reducían as tensións entre as clases altas e baixas.
Labregos e proletariado: os labregos diminuíron rapidamente e, ó mesmo tempo, aumentaba o proletariado.
Na segunda metade do século XIX, xurdíron unhas asociacións internacionais da clase obreira.
A PRIMEIRA INTERNACIONAL (ou Asociación Internacional de Traballadores)
Fundada no ano 1864. No seu seo manifestáronse dúas tendencias opostas: os marxistas (quen pretendían que a clase obreira se organizase en partidos políticos revolucionarios para tomar o poder) e os anarquistas (pola contra, desexaban anular a autoridade e rexeitaban a loita política).
A ruptura entre ambos os grupos tivo lugar no ano 1872
A SEGUNDA INTERNACIONAL

Fundouse no ano 1889, a partir de entón, socialista era o mesmo que marxista. No seu seo xurdíu unha tendecia socialdemócrata.
O principal motivo de tensión nesta asociación era a continua disputa entre os partidos de carácter internacionalista (onde destaca a figura de Rosa Luxemburg)
e os que buscaban un compromiso co nacionalismo.
O seu principal obxectivo era lograr a unión da clase obreira por enriba dos conflitos entre países.
TEXTOS
Para preparar mellor este tema, levamos a cabo diversos comentarios de textos relacionados coa unidade. Como por exemplo:
“Una piragua enorme viene disparada contra mi lancha como para abordarnos. A la distancia de unos cincuenta metros vira y, al estar casi frente a nosotros, los guerreros de proa arrojan vociferando sus lanzas. Mas el ruido queda ahogado por nuestras salvas de fusilería. La sangre nos arde en las venas. Es un mundo despiadado, y por primera vez sentimos un odio hacia la canalla asquerosa y voraz que lo habita. Por eso levantamos el ancla y nos lanzamos en persecución de los caníbales.”
“Pero existe una categoría de extranjeros malhechores que fabrican opio y lo traen a nuestro país para venderlo, incitando a los necios a destruirse a sí mismos, simplemente con el fin de sacar provecho. Anteriormente, el número de fumadores de opio era reducido; pero ahora el vicio se ha extendido por todas partes y el veneno va penetrando cada vez más profundamente (...) Por este motivo, hemos decidido castigar con penas muy severas a los mercaderes y a los fumadores de opio, con el fin de poner término definitivamente a la propagación de este vicio. Parece ser que esta mercancía envenenada es fabricada por algunas personas diabólicas en lugares sometidos a vuestra ley (...) He oído decir que en vuestro país está prohibido fumar opio. Ello significa que no ignoráis hasta qué punto resulta nocivo. Pero en lugar de prohibir el consumo del opio, valdría más que prohibieseis su venta o, mejor aún, su producción (...) Todo opio que se descubre en China se echa en aceite hirviendo y se destruye. En lo sucesivo, todo barco extranjero que llegue con opio a bordo será incendiado (...) Entonces, no solo no obtendréis ningún beneficio de nosotros, sino que os arruinaréis en el negocio. (...) No digáis luego que no se os avisó a tiempo.”
“La misión civilizadora de la que habla la sociedad capitalista es tan sólo un pretexto para esconder su ansia de explotación y de conquista (...). Enemigo de toda explotación del hombre por el hombre, defensor de todos los oprimidos sin distinción de razas, el Congreso condena esta política de robo y conquista, aplicación desvergonzada del derecho del más fuerte que pisa el derecho de los pueblos vencidos, y comprueba también que la política colonial aumenta el peligro de tensiones internacionales y de guerras entre los países colonizadores”.

MOVEMENTO DE EMANCIPACIÓN DA MULLER
As mulleres sempre traballaron, de feito, eran unha gran maioría na 1ª industria moderna (a algodoeira). A novidade desta época era que estas, podían optar a unha educación útil que lles abrise o camiño cara profesións cualificadas ou postos deresponsabilidade.
Ademais, abríronselles as portas da ensinanza secundaria e cada vez máis mulleres accedían á universidade.
O auxe do sector servizos proporcionou novas posibilidades de emprego feminino e, dese modo, que as mulleres fosen máis independentes.
O seu obxectivo era reivindicar o sufraxio feminino (reclamado desde 1890) que non se conseguíu ata 1914. Nese ano, xa 4 mulleres recibiran un Premio Nobel. Entre elas, Marie Curie.

Ela foi a primeira persoa en recibir dous Premios Nobel e recórdase como un claro exemplo de reivindicación da muller.